Alibi Na Szczescie Anna Ficner Ogonowska Recenzja Ksiazki1

Alibi na szczęście- Anna Ficner-Ogonowska

Kategoria:

Na tę książkę wpadłam przypadkowo.

Po prostu poszłam odwiedzić bibliotekę znajdującą się w miejscowości obok i za namową zaprzyjaźnionej bibliotekarki, wyszłam z książką
Pani Anny.

„Pełna nadziei opowieść o tym, że nic nie zamyka nam drogi do szczęścia. Bo szansa na nowe życie jest zawsze i tylko od nas zależy,
czy zechcemy ją wykorzystać.” – Myślę, że te dwa zdania na mnie zadziałały. I owszem, po przeczytaniu mogę stwierdzić, że się z nimi
zgadzam.

Główną bohaterkę – Hankę (nauczycielkę języka polskiego) – poznajemy w ciężkim momencie życia. Pewnego sierpniowego dnia, Hania straciła wszystko. Marzenia zeszły na boczne tory… Pewnego dnia, podczas zebrania w szkole, na jej drodze pojawia się Mikołaj.
Po tym spotkaniu, życie obojga z nich zaczyna się zmieniać. Śledzimy pewnego rodzaju podchody. Hanka boi się zaangażować, Mikołaj nie zraża się i walczy o miłość za nich dwoje.
Postacie wykreowane przez pisarkę są ciekawe. Poznajemy oazę spokoju, ostoję i opokę – Panią Irenkę – mieszkającą w domku nad
Bałtykiem. Jest też Dominika – bardzo głośna przyjaciółka Hanki. Przyjaciele – Mikołaj i Przemek, którzy rozumieją się bez słów.
Co prawda Hania mogłaby być bardziej wyrazista (Dominika nadrabia za eteryczną Hankę). Ogromny plus za dbałość języka, dobór słów.
I te cudowne opisy… Czytając „Alibi” – przenosiłam się z warszawskich ulic do nadmorskiej kuchni pachnącej gorącym ciastem i herbatą z cytryną. Szkoda tylko, że momentami opowieść jest delikatnie przerysowana, z góry wiemy, jak się ona skończy. Nie ma momentów zaskoczenia… Mimo tego, czyta się ją całkiem przyjemnie. Drażniącą mnie kwestią są ciągłe zdrobnienia wplatane dosłownie co chwilę w dialogi Pani Irenki („Oj, Hanuś, Hanuś…”), jednakże zapominam o tym, bo co jak co – odpoczęłam czytając tę książkę.
Jeśli ktoś lubi takie lekkie „babskie” powieści, przepełnione miłością i ciepłem – zachęcam. Bo warto usiąść z tą książką w fotelu, chociażby po to, aby zapomnieć o codzienności i przenieść się do wyidealizowanego świata stworzonego przez Panią Annę.

(recenzja pochodzi z mojego bloga – zaczytana-jot.blogspot.com)