W Sniezna Noc Maureen Johson Recenzja Ksiazki

W śnieżną noc – Maureen Johnson, John Green, Lauren Myracle

Kategoria:

„W śnieżną noc” to trzy opowiadania o małym miasteczku Gracetown.

Pierwsze z nich nosi tytuł „Podróż wigilijna”.
Opowiada o dziewczynie, która ma wyjątkowo dziwne imię – Jubilatka.
Julia, bo tak chce, żeby się do niej zwracać, ma spędzić Wigilię w domu swojego chłopaka na Smorgasbord.
Jednak niespodziewane wydarzenia sprawiają, że dziewczyna ląduje w pociągu na Florydę.
W tym samym czasie trwa największa śnieżyca od pięćdziesięciu lat. Niestety pociąg nie jest w stanie jej pokonać.
Jubilatka wraz z tajemniczym Jebem i czternastoma cheerleaderkami musi zostać na noc w Gracetown, gdzie poznaje dziwnego Stuarta,
u którego postanawia spędzić tę magiczną noc.
Kolejne opowiadanie to „Bożonarodzeniowy Cud Pomponowy”. Tym razem poznajemy trójkę przyjaciół:
Tobina, Diukę i JP. Spędzają oni Wigilię razem w domu Tobina, którego rodzice utknęli na lotnisku z powodu śnieżycy.
Oglądają oni Jamesa Bonda, gdy dzwoni do nich ich przyjaciel – Keun. Proponuje im świetną zabawę z czternastoma cheerleaderkami.
Jednak miejsca są tylko dla dwóch chłopaków. Mimo niezadowolenia cała trójka rusza w niebezpieczną podróż z Twisterem w ręku.
Czy to jest dobry pomysł, gdy na dworze panuje niesamowita śnieżyca?
Trzecia historia nosi tytuł: „Święta patronka świnek”. Opowiada nam wydarzenia po Bożym Narodzeniu.
Addie rozpacza po zerwaniu ze swoim chłopakiem. Ma nadzieję, że wszystko jeszcze się naprawi. Lecz nadzieja ta sprawia, że dziewczyna staje się samolubna i zapomina o innych ludziach. Czy losy tej niezwykłej plejady bohaterów się splotą? Czy wszystko ostatecznie dobrze się ułoży? Czy śnieżyca sprawi cuda?

Na pewno słyszeliście już nie raz o tej książce.

Ostatnimi czasy coraz więcej osób chce ją przeczytać.
Ja należałam do tej grupy. Nazwisko Johna Greena bez wątpienia przyciąga fanów jego książek.
Jeśli czytaliście moje recenzje, wiecie, że mam sprzeczne uczucia co do niego. Nie jest on autorem, którego uwielbiam, jednakże bardzo
cenię jego powieści. Właśnie dlatego i ja zapragnęłam przeczytać w „Śnieżną noc” tym bardziej że są święta. Jest idealna pora, by poczuć właśnie taki klimat. Czy moje oczekiwania wobec książki zostały spełnione? Niestety, a może „stety” mam mieszane uczucia.

Na początku byłam przekonana, że są to trzy oddzielne historie. Gdy odkryłam, że się łączą, splatają ze sobą, byłam zaskoczona i to bardzo. Mogłam obserwować, jak bohaterowie mijają się na ulicy, przypadkowo spotykają, plotkują o sobie, aż wreszcie historia się kończy.
Czy naprawdę ? Może trwa, tylko my o tym nie wiemy… Połączenie trzech historii i to jeszcze napisanych przez trzech różnych autorów jest świetnym pomysłem. I muszę przyznać, że bardzo dobrze skomponowali fabułę. W pewnym momencie nawet zapomniałam, że to jednak trójka różnych osób.

Historie są przekomiczne, czasami wręcz nienormalne, jednak bardzo zabawne. Nie raz śmiałam się do książki. Jednak mimo specyficznego poczucia humoru opowiadania poruszają wyjątkowo ważne tematy. Pokazują co to jest miłość, prawdziwy związek, empatia, przyjaźń.
Ukazują sytuacje, które dzieją się w specyficznych warunkach, lecz na co dzień też są spotykane. To one tworzą nasze życie i sprawiają,
że stajemy się niepowtarzalnymi osobami, od których zależą losy świata. Bardzo się cieszę, że autorzy poruszyli takie tematy, bo one mimo popularności często są bagatelizowane. Niestety książka ma pewną wadę, którą nie do końca umiem określić.
Gdy czytałam, czułam się, jakby autorzy próbowali uchwycić jakiś temat, a nie umieli go przedstawić. Rozpraszało mnie to i nie pozwalało się skupić na treści.

W całej powieści brakowało mi też tego klimatu świąt, na który tak bardzo czekałam. Byłam przekonana, że ta książka da mi go więcej,
niż nawet chcę, a tymczasem ani przez chwilę nie poczułam tej magii. Ani śnieżyca, ani choinki nie były w stanie sprawić, że spędziłam razem
z bohaterami Boże Narodzenie. Cała sceneria bardziej mi pasowała na szalone ferie z przyjaciółmi. Choć to też pasuje na ten okres…
U mnie ferie w tym roku już w styczniu.

Podsumowując.

„W śnieżną noc” dało mi wiele chwil relaksu i niepohamowanego śmiechu. Nie żałuję, że przeczytałam te trzy niezwykłe opowiadania.
Spodziewałam się więcej, lecz to pewnie przez zbyt dużą liczbę reklam. Jestem zadowolona z lektury i polecam ją każdemu, kto chce miło spędzić czas przy kominku (choć ja go nie mam). Dla fanów Greena pozycja obowiązkowa